Obserwacje dotyczące pozytywnego wpływu wyższego ciśnienia barycznego na organizm, doprowadziły do powstania hiperbarycznej terapii tlenowej, a dalej normobarii. Obie praktyki polegają na zastosowaniu wyższego ciśnienia barycznego w celu lepszego dotlenienia tkanek oraz kilkukrotnego zwiększenia namnażania własnych komórek macierzystych, koniecznych do regeneracji. Jednak istnieje między nimi kilka różnic.
W normobarii stosując ciśnienie baryczne do 1500 hPa, poza zastosowaniem większej ilości tlenu (35%-40%), niż w przypadku otaczającej nas atmosfery, otrzymujemy również większe stężenie dwutlenku węgla (1,5%-3,2%).
Wymienione gazy są niezbędne do optymalnego dotlenienia organizmu. Niska zawartość dwutlenku węgla w atmosferze otaczającej nas na co dzień powoduje utrudniony dostęp tlenu z krwi do tkanek powodując stres oksydacyjny, co w dalszej kolejności sprzyja ich zużyciu, przyśpieszając tym samym procesy starzenia.
W komorze normobarycznej dodatkowo stosuje się gazowy wodór (0,3%-0,5%) będący wybiórczym antyoksydantem o działaniu przeciwzapalnym. Powstrzymuje on działanie wolnych rodników niszczących struktury komórkowe.
W czasie trwania sesji w komorze normobarycznej spędzamy 2 godziny w przestronnym pomieszczeniu, relaksując się w wygodnych fotelach. Pobyt może nam umilić rozmowa z innymi uczestnikami sesji, bądź oddanie się lekturze czasopisma lub książki.
Hiperbaryczną terapię tlenową możemy podzielić na pobyt w elastycznej komorze, gdzie ciśnieni waha się pomiędzy 1300hPa, a 1500hPa oraz pobyt w komorze sztywnej 2500hPa-3500hPa. Przy takim ciśnieniu zostaje podany niemal 100% tlen (za pomocą maski lub szczelnego kaptura).
Dostępność takiej ilości tlenu przy zachowaniu powyższych ciśnień wiąże się z pewnym ryzykiem. Dłuższe oddziaływanie ciśnienia cząstkowego tlenu powyżej 40%, niesie ze sobą ryzyko chemicznego zapalenia płuc. Im dłuższy pobyt oraz im większe przekroczenie ilości tlenu, tym większe zagrożenie. Z racji, iż komory hiperbaryczne są jedno osobowe, bądź maksymalnie kilkuosobowe, mogą być kłopotliwe w użytkowaniu dla osób zmagających się z klaustrofobią. Rozmiar komory może być też kłopotliwy dla osób z dysfunkcją narządu ruchu.
Niestety hiperbaryczna terapia tlenowa może nieść ze sobą również niepożądane skutki (szczególnie w przypadku stosowania ciśnienia powyżej 3000hPa). Pojawić się mogą bóle głowy, podrażnienia pęcherzyków płucnych, wymioty oraz urazy ciśnieniowe m. in. uszu i zatok. Istotnym jest również brak zastosowania podniesionego poziomu dwutlenku węgla oraz wodoru.
Normobaria jest udoskonaloną formą hiperbarycznej terapii tlenowej, dzięki której możemy osiągnąć jeszcze korzystniejszy wpływ na zdrowie przy jednoczesnym wyeliminowaniu wad użytkowania, jak i niektórych, ewentualnych skutków niepożądanych hiperbarii. Połączenie dokładnie dobranej mieszanki gazów oraz odpowiedniego ciśnienia barycznego sprawia, iż normobaria jest nieinwazyjną i bezpieczną metodą poprawy zdrowia.